1. İşbirliğine dayalı öğrenim nasıl anlaşılır ve işlevsel hale getirilir?

GİRİŞ

İşbirliğine dayalı öğrenmede yer alan birlikte yaratma veya birlikte oluşturma, etkileşim ve işbirliği olmadan sosyal içerme olmadığı için son derece akla uygun öğrenme süreçleri gibi görünmektedir. İşbirliğine dayalı öğrenme, son yirmi yılda yaygın bir öğretme / öğrenme stratejisi olmuştur.

TEMEL KAVRAMLAR VE TERMİNOLOJİ

Birlikte yapmaya dayalı / işbirliğine dayalı öğrenme, karşılıklı bağımlılık, güven, görev dağılımı, etkileşim, iletişim, bireysel öğrenme, sosyo-kültürel çevre, grup dinamikleri, takım çalışması.

İşbirliğine dayalı öğrenme. İşbirlikli öğrenme, farklı seviyelerde yetkinliklere sahip öğrenenlerden oluşan küçük ekiplerin katılımını sağlayan bir öğretim stratejisidir. Birlikte öğrenirler ve her şeyden önce birbirlerinden öğrenirler. İşbirliğine dayalı öğrenme, pozitif karşılıklı bağımlılıkla ilgilidir. İşbirlikçi öğrenme sayesinde öğrenenler, bireylerin daha iyi performans göstermesinin tüm grup için daha iyi sonuçlara yol açtığının farkına varırlar (Johnson, et al., 2014). Genellikle belirli eğitmen müdahalesini içerir ve böylece öğrenenlerin etkileşimini ve öğrenimini en üst düzeye çıkarır.

Bilişsel uyumsuzluğun üstesinden nasıl gelinir ve ortak hedeflere ulaşmak için çeşitli bilgilere nasıl katkıda bulunulur?

(Görsel: Tibor Kajan)

Öğrenme süreçleri, öğrenme grubu üyelerinin aşağıdakileri öğrenmesini sağlar:

1. Yeni kavramların nasıl anlaşılacağını;
2. Hedeflere nasıl ulaşılacağını ve kaynakların nasıl elde edileceğini;
3. Çok çeşitli bir takımda nasıl çalışılacağını;
4. Önceden kararlaştırılmış bir dizi akademik ve diğer hedeflere ortaklaşa ulaşmak için birbirlerine nasıl yardım edeceklerini;
5. Verilen görevlerin nasıl dağıtılacağını ve yerine getirileceğini;
6. Farklı öğrenen gruplarındaki ilişkilerin nasıl gözlemleneceğini ve ele alınacağını ve son olarak da;
7. Öğrenme sonuçlarının halka açık sunumları nasıl hazırlanacağını öğrenmesini sağlar.

İş birliği olmadan sosyal içerme olmaz. Bu kavram, grup üyelerinin iş birliği yoluyla bir fikir birliği oluşturması ile ilgilidir.

İşbirliğine dayalı öğrenme, öğrenenlerin etkileşimini teşvik eden bir dizi süreci içerir. Öğrenme grubunun tüm üyeleri, kendi öğrenmelerinin sonuçlarından ortaklaşa olarak sorumludur.

İşbirliğine dayalı öğrenmeyle ilgili kavram çok sayıdadır: sosyal karşılıklı bağımlılık, sosyo-kültürel çevre, bilişsel gelişim, sosyal beceriler, öğrenme becerileri, grup dinamikleri, grup öğrenimi, bireysel öğrenme, dönüştürücü öğrenme, vb.

2. İşbirliğine dayalı öğrenme-öğretme ortamı

1. işbirliği sağlar;
2. kalıcı öğrenmeyi destekler;
3. öğrenme için içsel motivasyonu tetikler;
4. her öğrenenin başarılı olması için fırsatlar sağlar;
5. sosyal ve bireysel becerilerin geliştirilmesine katkıda bulunur, aynı zamanda
6. öğrenenlerin her aşamada başarılı olmasını gerektirdiği için endişeye neden olur.

Ortak öğrenme hedeflerine ulaşmak isteyen öğrenenler birlikte çalıştıklarında işbirlikçi / işbirliğine dayalı öğrenme vardır (Johnson & Johnson, 1999). "O zaman her öğrenen öğrenme hedefine ancak ve ancak diğer grup üyeleri kendi hedeflerine ulaşırsa ulaşabilir." (Deutsch, 1962).

İşbirlikçi öğrenme grubuna katılan öğrenenler öz saygılarını artırabilir, üzerinde çalıştıkları içeriği ve becerileri daha iyi ve daha derin anlayabilirler.

Eğitmenin rolü

İşbirlikçi öğrenme yöntemleri iyi tanımlanmış prosedürleri kapsayabilir. İşbirliğine dayalı öğrenmeyi tetikleyen eğitmenlerin bu prosedürleri tam bir adım dizisi halinde uygulamaları beklenir.

1. Öğrenenler küçük (2-6 arası) ve çok çeşitli gruplarda (öğrenme yeterliliklerine, yaşlarına, cinsiyetlerine vb. Göre) öğrenirler.
2. Eğitmenler müdahalelerine öğrenenlerin tam olarak neyi öğrenmeleri gerektiğini ve gerçek hayatta kendi başlarına yapabilmeleri gerektiğini açıklayarak başlarlar;
3. Eğitmenler teknik terimler kullanmamalı, dilleri basit olmalı ve öğrenenlerin hangi bilgileri ve hangi yeterlilikleri edinmeleri gerektiğini ve daha sonra kendi başlarına başkalarına göstermeleri gerektiğini net bir şekilde açıklamalıdır. Öğrenenlerin ne yapacaklarını, hangi malzemeleri hangi sırayla kullanacaklarını bilmeleri gerekir. Öğrenenler hem içerik hem de öğrenme becerilerindeki ustalıklarının kanıtı olarak ne üreteceklerini bilmelidir.
4. Öğrenen grupları liderlik, güven inşa etme, çatışmaların yönetimi, yapıcı eleştiri, cesaretlendirme gibi etkileşimli yeterlilikler göstermelidir;
5. Her grup ve her öğrenenin neyin öğrenilmesi gerektiğini öğrenmek için yeterli zamanı olmalıdır;
6. Her öğrenen, çalışmasında kendi payına düşeni yapmaktan bireysel olarak sorumludur;
7. Öğrenenler ortak öğrenmeleri üzerinde derinlemesine düşünürler.

Bu son özellik, diğer hiçbir öğrenme yönteminin tipik özelliği değildir.

İşbirliğine dayalı öğretme / öğrenme yöntemleri

İşbirlikçi yöntemler iki türdendir, bazıları doğrudan ve bu nedenle öğrenmesi kolay, diğerleri daha kavramsaldır. Beceriler kazanılınca farklı öğrenme alanlarına uyarlanabilir, içselleştirilebilir ve rutin olarak kullanılabilirler.

3. İşbirliğine dayalı öğrenme, rekabetçi veya bireysel öğrenmenin tam tersidir

Rekabet, katılımcıların kendi başlarına veya eğitmen tarafından mümkün olduğunca az etkileşimle çalışmaları anlamına gelir. Öğrenmeleri için ödüller en iyiden en kötüye doğru puanlanır. Diğer bir yandan, bireysel öğrenme ve çabalar, katılımcılar arasındaki sosyal bağımlılığın düşük olduğu anlamına gelir. Katılımcılar başkalarının yardımı olmadan öğrenirler ve belirlenen kriterlere göre minimum etkileşim ve katılımcılara minimum ödül verilir.

KURAMSAL ANLAMI NEDİR

İşbirlikçi öğrenme çoğu farklı ortamda uygulanabilir ve çeşitli kuramlara dayanır.

• Yapılandırmacılık: Sosyal etkileşim öğrenmeyi değiştirebilir. Öğrenme grubunun üyeleri kendi bilgilerini bir araya getirir, mevcut bilgilerle birleştirir ve yeni bilgileri birlikte inşa ederek anlam kurar.
• Sosyal karşılıklı bağımlılık teorisi. Sosyolog Kurt Lewin, grupları, özellikle küçük grupları inceledi ve grupları öğrenmeyi destekleyen veya engelleyen dinamik varlıklar olarak tanımladı. Morton Deutsch, farklı karşılıklı bağımlılık türleri olduğunu söyleyerek devam etti. Grup üyelerinin işbirliğine dayandığında, grup üyelerinin hedef başarıları arasındaki ilişki pozitiftir.
• Sosyokültürel gelişim teorisi. Lev Vygotsky, öğrenmenin öğrenenlerin akranlarının ve eğitmenlerinin desteğiyle problemleri eğer çözebilirlerse ve çözebildiklerinde gerçekleştiğini öne sürer. Mevcut gelişim düzeyleri temelinde bunları beklenenden daha iyi çözerler. Dahası, grup üyeleri arasında olumlu karşılıklı bağımlılığın iş birliğine dayalı öğrenme için gerekli olduğu bulunmuştur (Davidson ve Major, 2014; Johnson, vd., 2014).

İlginç bir şekilde iş birliğine dayalı öğrenme hem hedef karşılıklı bağımlılığını hem de kaynakların karşılıklı bağımlılığını kullanır, böylece grup üyeleri arasında etkileşim ve iletişim yaratır.

İşbirliğine dayalı öğrenmede, elde edilen sonuçlar, küçük öğrenme gruplarında elde etme süreci kadar önemlidir.

4. ETKİNLİK ÖRNEKLERİ

Aile, kimlik, gelenek, adetler, alışkanlıklar, ilişkiler, vb. somut olmayan kültürel mirasın bir parçasıdır.

1. Aile paspasımız

Öğrenenler dörtlü gruplara ayrılır.

Masanın etrafına oturup matın bir köşesine aileleri hakkında yazarlar

"Bir grup psikoloğu" grup dinamiklerini gözlemler.

Mat daha sonra diğer gruplara sunulur.

2. 18 yaz

Eğitmen, öğrenenleri 18 yaşına bastığı dönemdeki gibi kendi ailesiyle tanıştırır. Eğitmen, öğrenenlerin işbirlikçi öğreniminin son ürününü açıkça tanımlamalıdır. Bunun iyi anlaşılması gerekir, bu nedenle kendi örneğini sunar. Bu etkileşimli alıştırma, soruları yanıtlayarak aile geçmişini açıklamaya ayrılmıştır:

1. Ne tür bir ailede büyüdünüz? (orta sınıf bir aile, entelektüel bir aile, komünist harekete katılan bir işçi sınıfı ailesi vb.)

2. Babanız ve anneniz nasıl biriydi, anne babanıza olan bağlılığınız nasıldı?

3. Ailenizin üyeleri kimlerdi?

4. Bir şehirde mi yoksa daha küçük bir yerleşim yerinde mi yaşadınız?

5. Evinizi veya dairenizi anlatın.

6. 18 yaşında ne yapıyordunuz?

7. Ne umuyordunuz?

Öğrenenler ek sorular üzerinde anlaşabilir.

Fotoğraf: Dušana Findeisen

Eğitmen örneği: Annemin on sekiz yaşına bastığında çekilmiş olan aile resmime bir bakın. Sizce resimdeki kim kimdir? Ne oluyor? Resimdekilerin duyguları nelerdir? Resimdeki kişiler birbiriyle ilişkili mi, akraba mı? Neredeler, ne yapmışlar? Bundan sonra nereye gidecekler?

Öğrenenler için eğitmenlerin talimatı:

1. Dörtlü gruplara ayrılın, ailenizin fotoğraflarını sunun ve birlikte ve birbirinizden öğrenin.

2. Geçmişinizi, özellikle 18 yaşına bastığınız zamanları inceleyin. Sizin hikayenizde bu zamanların özellikleri nelerdi?

3. Gruba ailenizden bahsedin: nerede doğdunuz, 18 yaşına bastığınızda nerede yaşadınız, nasıl hissettiniz? Ne tür bir yetiştirilme biçimi ile büyüdünüz?

4. 18 yaşına bastığınız zaman o zamanlar ve ritüellerle ilgili bir Avrupa kitapçığı hazırlayın; hikayenizi düşünün ve hikayelerinizi halka açık bir şekilde nasıl sunacağınızı düşünün. Başlamadan önce hikayelerinizi yapılandırın. Bir resim, bir film, bir metin. Gibi farklı araçlar kullanabilirsiniz; 

5. Bir kitapçık hazırlayın; Bir giriş yazın, Kitapçığı tasarlayın, uygun yazı tipleri ve renkleri seçin; Örneğin fotoğraflar ekleyin, eski günlere dair belgeleri kullanın vb. Paylaştığınız bu kültürel mirası anlatmak için bir YouTube filmi hazırlayın

6. Filminize eşlik edecek müzik ve sesi seçin

7. Filmi toplu olarak sunun

8. Aşağıdaki şablonu kullanarak grup dinamiklerini tartışın

9. Açıklama için kullanılan şimdiki zamanı tartışın. Bu resimde sosyal açıdan en önemli karakter ---- Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?

5. Ne anladığınızı kontrol edin:

Aşağıdaki ifadeleri okuyun ve doğru ya da yanlış olduğuna karar verin

1. İşbirliğine dayalı öğrenme, eğitmenlerin kontrolünden muaftır

2. İşbirliğine dayalı öğrenme, grup süreçleri ve grup dinamiği hakkında fikir verir.

3. İşbirliğine dayalı öğrenmenin bireysel öğrenmeye göre birçok avantajı vardır

4. İşbirliğine dayalı öğrenme zamanla sınırlı olmalıdır

5. İşbirliğine dayalı öğrenmeyi uygulamak için, onunla ilgili kavramları anlamak zorunludur

6. Eğitmen, öğrenenlerden ne yapmalarını istediğine dair bir örnek sağlamalıdır

6. Kaynakça

Johnson, D.W., Johnson, R.T., and Smith, K.A. (2006). Active learning: Cooperation in the university classroom (3^rd edition). Edina, MN: Interaction.

Johnson, D.W., Johnson, R.T., and Holubec, E.J. (2008). Cooperation in the classroom (8^th edition). Edina, MN: Interaction.

Johnson, D.W., Johnson, R.T., and Smith, K.A. (2014). Cooperative learning: Improving university instruction by basing practice on validated theory. JournAl on Excellence in College Teaching 25, 85-118.

Love, A. G., Dietrich, A., Fitzgerald, J., & Gordon, D. (2014). Integrating collaborative learning inside and outside th iniie classroom. Journal on Excellence in College Teaching, 25(3&4), 177-196.

Vygotsky, L. S. (1962). Thought and Language. Cambridge, MA: MIT Press.

Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society. Cambridge, MA: Harvard University Press.